แตก

v. 1. to break;

2. to be broken into pieces, smashed, shattered.

ใจแตก- to be estranged, to be alienated, to have differences of opinion;

แตกกัน- to have differences or disagreements; แตกฉาน- dextrous, characterized by ingenuity, skillful or adroit, artful, clever; แตกตื่น- to be separated by fright; แตกระแหง- to be cracked from excessive drought; แตกร้าว- to be split or cracked, to have a falling out due to difference in opinion; แตกหัก- irrevocable, unalterable; หน้าแตก- dismayed, appalled, daunted, embarrassed; เหงื่อแตก- to exude, ooze or trickle down (as perspiration).

กระจกเงาแตกเสียแล้ว The mirror is broken.

ภายในคณะรัฐบาล ได้มีการแตกความเห็นกันขึ้นแล้ว There have been differences of opinion within the government. ถ้าเราแตกสามัคคีกันเราก็แพ้ If we are disunited (divided), we shall be defeated. เขาตกใจเหงื่อแตก He was frightened and sweated all over. แก้วไม่ยักแตก เมื่อตกลงไปบนพื้น The glass did not break as it fell to the floor. ฉันจะตีหัวแกให้แตก I will break your head. พวกที่แตกแยกออกมาได้ตั้งพรรคการเมืองขึ้นใหม่ The splinter group has formed a new political party. ผมห้ามเธอไม่ได้ เพราะเธอใจแตกเสียแล้ว I cannot restrain her because she was abandoned to pleasure. การอ่านหนังสือทำให้ปัญญาของเขาแตกฉาน Reading gave him a profound and penetrating mind. ดินแห้งจนแตกระแหง The soil is so dry that it cracks.